We wcześniejszych wpisach opisywałem każdy mięsień ramienia osobno na podstawie Anatomii człowieka Bochenka. Były to opisy stricte anatomiczne, suche i konkretne. Teraz chciałbym opisać układ mięśniowy ramienia trochę luźniej, opowiadając o nim. Mięśnie ramienia – przyczepy, unerwienie, funkcje…

Grupa przednia

[foogallery id=”2126″]

Najbardziej powierzchownie położony jest mięsień dwugłowy ramienia, potocznie zwany też bicepsem. Jest  to chyba najczęściej ćwiczony przez mężczyzn mięsień. Ma dwa przyczepy początkowe, czyli dwie głowy oraz jedno ścięgno końcowe, zwane inaczej ogonem mięśnia. Głowa długa przyczepia się do guzka nadpanewkowego łopatki, a głowa krótka do wyrostka kruczego. Tak więc ścięgna początkowe przyczepiają się do łopatki. Dwie głowy łączą się we wspólny wrzecionowaty (a więc wyzwalający dużą siłę) brzusiec. Ścięgno końcowe przyczepia się do guzowatości kości promieniowej. Najważniejszymi funkcjami mięśnia dwugłowego ramienia jest zginanie ramienia, zginanie przedramienia oraz odwracanie przedramienia. Co ciekawe mięsień ten ma znacznie osłabioną funkcje zginania ramienia i przedramienia, kiedy przedramię chcemy utrzymać w pronacji. Skurcz jest wtedy automatycznie osłabiony, w celu zachowania pozycji nawróconej. Bochenek stwierdził, że gdy ramię jest w pełni wyprostowane, mięsień traci możliwość supinacji.

Z głową krótką bicepsa (przyczepia się do wyrostka kruczego) zrasta się ścięgno mięśnia kruczo-ramiennego. Mięsień ten możemy wyczuć poprzez palpację przy oporowaniu zgięcia horyzontalnego (jedna z jego funkcji) lub bez oporowania. Umiejscowiony jest on po przyśrodkowej stronie ramienia pod głową krótką mięśnia dwugłowego. W pobliżu mięśnia przebiega nerw łokciowy, palpacja więc może być nieprzyjemna. Ścięgno końcowe przyczepia się do przyśrodkowej powierzchni kości ramiennej mniej więcej w połowie długości. Mięsień zgina ramię w płaszczyźnie strzałkowej oraz zgina horyzontalnie (jak wtedy, kiedy przytulamy ukochaną osobę) – inaczej mówiąc – przywodzi, zagarnia do ciała. Prócz tego obraca ramię w taki sposób, aby powróciło do pozycji neutralnej (dołem łokciowym skierowanym do przodu).

Pod mięśniem dwugłowym ramienia do kości ramiennej w jej dolnej przedniej części przyczepiony jest mięsień ramienny, ścięgno końcowe sięga guzowatości kości łokciowej. Dzięki takiemu przyczepowi końcowemu mięsień może zginać przedramię w każdej pozycji w przeciwieństwie do bicepsa, dlatego że kość łokciowa się nie obraca.

Wszystkie mięśnie grupy przedniej unerwione są częściowo lub całkowicie przez nerw mięśniowo-skórny.

Grupa tylna

[foogallery id=”2127″]

W skład grupy tylnej mięśni ramienia wchodzą tylko dwa mięśnie, powiązane ze sobą filogenetycznie: mięsień trójgłowy ramienia i mięsień łokciowy. Mogę się one łączyć ze sobą. Pierwszy z nim jest mięśniem, który najsilniej prostuje staw ramienny (głowa długa) oraz staw łokciowy, jest dosyć gruby i bardzo ważny dla bokserów, poza tym bardzo silnie przywodzi ramię. Mięsień łokciowy natomiast pomaga trójgłowemu w prostowaniu łokcia oraz chroni staw przed wpukleniem się do niego fałdu torebki stawowej. Przyczepy mięśnia łokciowego podano w opisie obrazka. Triceps przyczepia się 3 głowami do: guzka podpanewkowego łopatki (głowa długa), powierzchni tylnej kości ramiennej powyżej bruzdy nerwu promieniowego (głowa boczna) i poniżej tej bruzdy (głowa przyśrodkowa). Głowa przyśrodkowa położona jest najgłębiej i jest niewidoczna na żywym człowieku ani na zwłokach (przykryta głową boczną i długą). Wszystkie głowy przechodzą we wspólne ścięgno, które przyczepia się do wyrostka łokciowego.

Oba mięśnie grupy tylnej ramienia są unerwione przez nerw promieniowy.

Sprawdź się w teście! <- KLIKNIJ

One Reply to “Mięśnie ramienia – przyczepy, unerwienie, funkcje”

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *