Stanowisko Naczelnej Rady Lekarskiej nt. zawodu fizjoterapeuty jako zawodu zaufania publicznego
NRL (Naczelna Rada Lekarska) ma wątpliwości czy zawód fizjoterapeuty, powinien być uznany za zawód zaufania publicznego. Nie będę tutaj pisać, dlaczego tak powinno być lub dlaczego nie, ponieważ nie jestem zadeklarowany co do tej kwestii.
Chciałbym odnieść się do argumentów Naczelnej Rady Lekarskiej. Niestety muszę posłużyć się pośrednim źródłem, ponieważ nie mogę znaleźć oświadczenia prezydium na ich stronie.
Zawód zaufania publicznego to zawód polegający na obsłudze osobistych potrzeb ludzkich, wiążący się z przyjmowaniem informacji dotyczących życia osobistego i zorganizowany w sposób uzasadniający przekonanie społeczne o właściwym dla interesów jednostki wykorzystywaniu tych informacji przez świadczących usługi.
Fizjoterapeuta ma za zadanie spełniać ludzkie potrzeby, leczyć indywidualne osoby. Aby robić to efektywnie musi mieć informacje często o życiu osobistym pacjenta. Fizjoterapeuta zawsze wykorzystuje zdobyte informacje dla dobra pacjenta. Sądzę, że moją opinie podzieli większość fizjoterapeutów. Lekarze mogą mieć wątpliwości, ponieważ nie ma prawa, które potwierdzałoby moje tezy, jednak jeśli ustawa weszłaby w życie (a to do niej odnosili się lekarze), każdy fizjoterapeuta jest zobowiązany przestrzegać kodeksu etycznego fizjoterapeuty, gdzie jak pamiętam, są takie zapisy.
Po drugie, wykonywanie zawodu zaufania publicznego określane jest dodatkowo normami etyki zawodowej, szczególną treścią ślubowania, tradycją korporacji zawodowej czy szczególnym charakterem wykształcenia wyższego i uzyskanej specjalizacji (aplikacja).
Tak samo, jak wyżej. Mimo że obecnie nie ma ogólnopolskiego ślubowania, to jeżeli ustawa wejdzie w życie, za sprawą Kodeksu Etycznego Fizjoterapeuty, będziemy takie ślubowanie składali. Można też uznać z góry, że nasze wykształcenie ma charakter szczególny, ponieważ do od nas zależy zdrowie, przyszłość i teraźniejszość pacjentów.
Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej podkreśla, że ustawowa regulacja zasad wykonywania zawodu fizjoterapeuty powinna przyczynić się do zwiększenia dostępności świadczeń z zakresu fizjoterapii i rehabilitacji. Osiągnięcie tego celu nie może odbywać się kosztem pogorszenia jakości tych świadczeń. Wiodącą rolę w procesie rehabilitacji pacjenta, w szczególności w zakresie diagnozowania choroby oraz planowania i koordynacji tego procesu, pełnić powinien lekarz, co zapewni kontrolę nad właściwą jakością tych świadczeń i bezpieczeństwem ich udzielania
W związku z ostatnim akapitem, chciałbym skopiować swój komentarz:
Chciałbym odnieść się tylko do ostatniego akapitu.
Po pierwsze, nie jest tak, że nigdy korzyści wzrostu dostępności nie będą przekraczały zysków jakości usług. Jeżeli ktoś czeka na rehabilitację kilka miesięcy (w Polsce od 3 miesięcy do roku), to nawet najlepsza jej jakość po kilku miesiącach powielania błędów kompensacyjnych, przykurczów, braku zaangażowania układu nerwowego i innych czynników, nie będzie mogła pomóc temu pacjentowi tak bardzo, jakby pomogła mu nawet słabej jakości rehabilitacja, ale od początku.
Po drugie, fizjoterapeuci kończący studia, mają wystarczające umiejętności, aby często sami mogli postawić wstępną diagnozę, rozplanować rehabilitacje. W końcu rehabilitacja jest ich specjalnością.
Po trzecie, nie rozumiem, dlaczego lekarz miałby lepiej od fizjoterapeuty rozplanować rehabilitacje i koordynować jej proces, jeżeli ma kilkukrotnie a może kilkudziesięciokrotnie gorsze przygotowanie pod względem rehabilitacji ruchowej.
Większość Polaków nie ufa lekarzom
Na koniec chciałbym odnieść się do pewnej publikacji. Pokazuje ona, że zawód lekarza w Polsce nie jest wcale zawodem zaufanym. Czego przyczyną jest między innymi oświadczenie prezydium, która de facto chcę stworzyć sobie monopol kosztem pacjentów. Link tutaj. Zdjęcie poniżej.
Źródło: http://www.medexpress.pl/start/nrl-zawod-fizjoterapeuty-nie-jest-zawodem-zaufania-publicznego/55848/