III Kongres Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska

Wprowadzenie

III Kongres Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska odbył się w dniach 22–23 listopada 2024 roku w Warszawie, na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Wydarzenie zorganizowano z okazji 15-lecia istnienia stowarzyszenia, a jego głównym tematem były specjalizacje w fizjoterapii. Kongres trwał dwa dni, podczas których odbyło się pięć bloków sesji tematycznych, zgrupowanych głównie pod względem specjalizacji fizjoterapeutycznych. Sesje obejmowały m.in. ortopedię, neurologię, uroginekologię, kardiologię, geriatrię, onkologię oraz pediatrię.

Warsztaty – bogata oferta praktyczna

Uczestnicy mieli możliwość udziału w 40 warsztatach, które odbywały się poza częścią wykładową. Maksymalnie można było uczestniczyć w pięciu warsztatach. Tematyka warsztatów była zróżnicowana i dostosowana do praktycznych potrzeb fizjoterapeutów. Lista warsztatów:

  1. Fizjoterapeuta pierwszego kontaktu na przykładzie bólu krzyża: diagnostyka, leczenie, profilaktyka.
  2. Czy kręgosłup można ustabilizować? Fakty i mity niestabilności szyjnej.
  3. Bóle pleców w gabinecie fizjoterapeuty – manualna diagnostyka i progresja terapii.
  4. Staw biodrowy w stresie – profilaktyka i życie z endoprotezą.
  5. Stymulacja fazy odbicia w cyklu chodu u pacjenta po udarze.
  6. Spastyczność i dystonia w mózgowym porażeniu dziecięcym – ocena kliniczna i opcje terapeutyczne.
  7. Pacjent z diagnozą SM w gabinecie fizjoterapeuty – planowanie terapii.
  8. Niestabilność barku – progresywne wzmacnianie.
  9. Praktyka fizjoterapeutyczna – bezpieczna działalność zgodnie z przepisami.
  10. Postępowanie fizjoterapeutyczne przed i po ostrzyknięciu toksyną botulinową.
  11. Nowoczesne elementy fizjoterapii w chorobie Parkinsona.
  12. Fizjoterapia uroginekologiczna w opiece okołoporodowej.
  13. Manewry diagnostyczne i lecznicze w zawrotach głowy pochodzenia obwodowego.
  14. Fizjoterapia jako forma łagodzenia bólu miesiączkowego.
  15. Diagnostyka różnicowa kręgosłupa szyjnego i stawu skroniowo-żuchwowego.
  16. Masaż Shantala w praktyce fizjoterapeuty.
  17. Progresywne dociążanie w kontuzjach grupy kulszowo-goleniowej.
  18. Diagnostyka zaburzeń równowagi u osób starszych.
  19. Wykorzystanie USG w praktyce fizjoterapeuty pierwszego kontaktu.
  20. Fizjoterapia w tendinopatii ścięgna Achillesa.
  21. Stopniowanie celów fizjoterapii kończyny górnej po udarze mózgu.
  22. Mechanostymulacja z wykorzystaniem platform wibracyjnych w neurologii.
  23. Techniki fizjoterapii oddechowej u osób z chorobami neurologicznymi.
  24. Fizjoterapia w bólu obręczy miednicznej w ciąży.
  25. Postępowanie po urazach mięśni kończyny dolnej.
  26. Radikulopatia szyjna – diagnostyka i terapia.
  27. Manualna stymulacja klatki piersiowej i przepony po uszkodzeniu OUN.
  28. Diagnostyka wzroku i jej wpływ na pracę fizjoterapeuty.
  29. Niestabilność stawu skokowego – diagnostyka i leczenie.
  30. BabyZoom – diagnostyka neurorozwojowa niemowląt.
  31. Rola oddychania w terapii dna miednicy – badanie i techniki manualne.
  32. Ćwiczenia na schodach – skuteczna fizjoterapia z pacjentami.
  33. Praca z blizną – pacjent onkologiczny i nie tylko.
  34. Gipsowanie hamujące w mózgowym porażeniu dziecięcym.
  35. Planowanie fizjoterapii u dzieci z wadami postawy.
  36. Diagnostyka stawu kolanowego.
  37. Poprawa kontroli głowy u pacjentów neurologicznych.
  38. Diagnoza zaburzeń połykania u pacjentów neurologicznych.
  39. Fizjoterapia w sporcie kobiet na przykładzie reprezentacji PZPN.
  40. Ocena seniorów – testy, skale i sprawdzone sposoby.

Koszt udziału w kongresie wynosił 450 zł, z możliwością skorzystania ze zniżek dla studentów i członków Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska. Udział w bankiecie, który odbył się wieczorem pierwszego dnia, kosztował dodatkowo 250 zł. Opłata za udział w jednym warsztacie wynosiła 100 zł.

Dyskusje i panele tematyczne

Podczas sesji zatytułowanej „Przyszłość refundowanej rehabilitacji leczniczej: wyzwania i kierunki reformy” udział wziął Marek Augustyn, zastępca prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia. Sesję poprowadził fizjoterapeuta Paweł Adamkiewicz, który moim zdaniem starał się łagodzić nastroje i unikał zadawania trudnych pytań dotyczących planowanych zmian w zakresie fizjoterapii domowej w ramach NFZ. Wiceprezes Augustyn podkreślił, że proponowane zmiany pozwolą zaoszczędzić dziesiątki milionów złotych, co umożliwi wielu tysiącom pacjentów dostęp do fizjoterapii domowej. Oszczędności mają wynikać z faktu, że podmioty ambulatoryjne realizujące wizyty domowe są droższe dla Funduszu. Zaznaczono również, że te podmioty będą mogły uczestniczyć w konkursach na świadczenie fizjoterapii domowej, jednak nie udzielono jednoznacznej odpowiedzi, czy będą faworyzowane i czy rzeczywiście mogą liczyć na takie kontrakty.

Warto przypomnieć, że w wyniku protestów oraz stanowiska Krajowej Izby Fizjoterapeutów, termin wprowadzenia nowych przepisów dotyczących fizjoterapii domowej został przesunięty na styczeń 2025 roku. Nie jestem pewny, czy przedstawiciele państwowi nie mówili o kolejnym wydłużeniu terminu [z informacji, które pojawiły się parę dni temu w sieci, okazuje się, że termin nie będzie wydłużony].

Specjalizacje w fizjoterapii – trudna droga do zmian

Podczas kongresu odbyła się również dyskusja, w której uczestniczył Jan Szczegielniak, konsultant krajowy w dziedzinie fizjoterapii, oraz przedstawiciele innych zawodów medycznych, na temat kierunku rozwoju specjalizacji w fizjoterapii – czy powinny być ogólne, czy kierunkowe. Zgodnie z badaniem przeprowadzonym przez Stowarzyszenie Fizjoterapia Polska, zdecydowana większość fizjoterapeutów opowiada się za specjalizacjami kierunkowymi. Jan Szczegielniak wskazał jednak, że wprowadzenie specjalizacji kierunkowych może być bardzo trudne zarówno z technicznego, jak i politycznego punktu widzenia.

Mariola Łodzińska, prezeska Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych, wyraziła zdziwienie, że w fizjoterapii nadal nie ma specjalizacji kierunkowych, zauważając, że w grupie pielęgniarek i położnych funkcjonuje ich ponad 15. Z kolei prof. Jarosław Czubak, krajowy konsultant w dziedzinie ortopedii, nie wypowiedział się jednoznacznie na temat swojej opinii o specjalizacjach w fizjoterapii. Dyskusja pokazała różnorodne perspektywy i wyzwania związane z wdrożeniem zmian w systemie kształcenia i kwalifikacji w fizjoterapii.

Moje wrażenia z warsztatów i wykładów

Warsztaty, w których uczestniczyłem – dotyczące niestabilności szyjnej, zawrotów głowy i tendinopatii Achillesa– zostały poprowadzone bardzo profesjonalnie i ciekawie, dostarczając praktycznych wskazówek oraz solidnej dawki wiedzy. Z rozmów z innymi uczestnikami wynikało, że pozostałe warsztaty również były dobrze przygotowane i cieszyły się pozytywnymi opiniami.

Co do części wykładowej mam mieszane uczucia. Niektóre wykłady były wartościowe, wnosiły coś nowego do praktyki zawodowej lub przypominały kluczowe informacje, jednak zdarzały się też wystąpienia bardziej filozoficzne i misyjne. Takie wykłady, choć mogły motywować do pracy, nie dostarczały konkretnych wytycznych czy praktycznych rad, które można by było wykorzystać w codziennej praktyce. Właśnie tak odebrałem sesję geriatryczną, która w moim odczuciu była bardziej inspiracyjna niż merytoryczna.

Dodatkowo niemal całkowicie brakowało możliwości dyskusji, czy zadawania pytań, ponieważ prelegenci często przekraczali czas przeznaczony na swoje wystąpienia lub organizatorzy źle ułożyli harmonogram, nie uwzględniając przestrzeni na interakcję z uczestnikami. To znacznie ograniczyło szansę na wymianę poglądów i omówienie praktycznych aspektów prezentowanych tematów.

Nie brakowało również wystawców prezentujących nowoczesne technologie fizjoterapeutyczne, wyroby medyczne oraz produkty lecznicze, które mogły zainteresować zarówno fizjoterapeutów i studentów. Obecność wystawców (w tym wydawnictw) zwiększyła atrakcyjność wydarzenia, umożliwiając uczestnikom zapoznanie się z najnowszymi rozwiązaniami i trendami w branży.

Aspekty organizacyjne – co warto poprawić

Na kongresie zapewniono catering i lunch, które były wliczone w cenę uczestnictwa. Niestety, z tego aspektu nie byłem zadowolony. Oferta dań obiadowych była ograniczona, co szczególnie w piątek mogło stanowić problem dla uczestników preferujących dania jarskie – zabrakło bowiem głównego dania wegetariańskiego. Dodatkowo brakowało miejsc, gdzie można było wygodnie zjeść przy stoliku, co utrudniało spożycie posiłku w komfortowych warunkach. Warto również zwrócić uwagę na nadmiar słodyczy i ciasteczek w przekąskach – na innych wydarzeniach medycznych często widuję, że są one zastępowane zdrowszymi alternatywami, takimi jak owoce, orzechy czy inne wartościowe produkty, które mogłyby lepiej odpowiadać potrzebom świadomych uczestników.

Podsumowanie

Podsumowując, cieszę się, że mogłem uczestniczyć w III Kongresie Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska. Jego mocną stroną były praktyczne, ciekawe warsztaty oraz bogata oferta tematyczna, która pozwalała każdemu znaleźć coś interesującego. Uczestnicy tworzyli przyjazną i otwartą atmosferę, co sprzyjało wymianie doświadczeń i nawiązywaniu kontaktów. Kongres był wolny od nadmiernego przepychu, co sprawiło, że każdy mógł czuć się komfortowo.

Mam nadzieję, że w przyszłości organizatorzy bardziej zadbają o wygospodarowanie czasu na dyskusje i pytania oraz postarają się, by wykłady były jeszcze bardziej merytoryczne i praktyczne. Zaskoczyło mnie także, że nie zorganizowano żadnej sesji podsumowującej 15 lat istnienia SFP, ani wystawy fotograficznej czy multimedialnej prezentacji umieszczonej w przestrzeni kongresowej. Tego rodzaju elementy mogłyby dodatkowo wzbogacić wydarzenie i podkreślić jubileuszowy charakter kongresu.

Wpis zredagowany przy wsparciu ChatGPT – asystenta wspierającego w tworzeniu treści.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *