Radikulopatia szyjna – kryteria diagnostyczne

Wprowadzenie

Stan ten wiąże się z wysokimi kosztami ekonomicznymi i zdrowotnymi. Radikulopatia szyjna (ang. cervical radiculopathy, CR) to schorzenie wpływające negatywnie na jakość życia pacjentów poprzez występowanie bólu szyi oraz promieniującego bólu ramienia. Stan ten wiąże się z wysokimi kosztami ekonomicznymi i zdrowotnymi. Z uwagi na problemy z pojawiającymi się różnymi definicjami radikulopatii i jej diagnostyki, autorzy badania pt. Classification criteria for cervical radiculopathy: An international e-Delphi study postanowili przy pomocy ekspertów stworzyć konsensus dotyczący diagnostyki, podkreślając potrzebę ujednolicenia kryteriów diagnostycznych (CC), by poprawić jakość badań klinicznych oraz skuteczność leczenia.

Jak przeprowadzono badanie?

Badanie przeprowadzono w formacie e-Delphi, składającym się z czterech rund ankietowych, w których 12 ekspertów oceniano proponowane kryteria diagnostyczne i ich znaczenie na sześciopunktowej skali Likerta, służącej do oceny znaczenia poszczególnych kryteriów. Metoda ta pozwala na anonimowe wypracowanie konsensusu w grupie ekspertów poprzez powtarzające się zbiory danych i analizę statystyczną.

Wyniki

Kryteria włączające

Eksperci wypracowali następujące kryterium włączające:

  1. Klaster objawów:
    • Ból korzeniowy (ramię boli bardziej niż szyja);
    • Parestezje, drętwienie i/lub osłabienie, i/lub zmieniony odruch;
    • Potwierdzenie MRI ucisku korzenia nerwowego zgodne z objawami klinicznymi.

Kryteria wykluczające

Do kryteriów wykluczających należą:

  • Mielopatia;
  • Guz w szczycie płuca (Guz Pancoasta);
  • Nowotwory złośliwe i łagodne;
  • Gruźlica kręgosłupa;
  • Zespół Parsonage-Turner (ostre zapalenie splotu ramiennego);
  • Infekcje kręgosłupa;
  • Zespół górnego neuronu ruchowego;
  • Objawy „czerwonych flag” (np. gorączka, ból nocny);
  • Zaburzenia uniemożliwiające zrozumienie procedur badawczych.

Kryteria włączające, które zostały odrzucone, ale były często wymieniane (% zgody):

  • Zredukowane odruchy ścięgniste, zaburzenia czucia i/lub osłabienie mięśni w chorej kończynie (45%);
  • Zmiany sensoryczne w obszarze dermatomu oraz osłabienie, zanik lub fascykulacje w obszarze miotomu oraz jednostronne osłabienie odruchów ścięgnistych (45%);
  • Ból szyi i ramienia (45%);
  • Nieprawidłowości w mielografii, tomografii komputerowej lub rezonansie magnetycznym, zgodne z objawami klinicznymi (55%);
  • Dwa lub więcej deficytów neurologicznych (np. osłabienie miotomu, brak lub osłabione odruchy ścięgniste oraz zaburzenia czucia) w powiązaniu z MRI (73%);
  • Objawy ruchowe i/lub sensoryczne (parestezje lub hipestezje) oraz promieniujący ból w ramię i/lub okolice łopatki (55%);
  • Nieprawidłowości w tomografii komputerowej zgodne z radikulopatią szyjną, bólem szyi, ramienia lub ich kombinacją, w połączeniu z parestezjami, hiperestezjami lub dysestezjami w obszarze korzenia nerwu lub osłabieniem mięśni oraz zmianami sensorycznymi w obszarze dermatomu (73%).

Podsumowanie

Radikulopatia szyjna najczęściej występuje w dolnym odcinku szyjnym kręgosłupa, zwłaszcza na poziomie C6 i C7. Schorzenie to występuje z częstością 1,79-3.3 na 1000 osób rocznie (Wainner & Gill, 2000; Schoenfeld et al., 2012). Mimo postępu w medycynie nadal istnieją istotne luki w precyzyjnych definicjach oraz kryteriach diagnostycznych radikulopatii, a mamy jeszcze takie pojęcia jak radikulitis czy zespół korzeniowy. W praktyce klinicznej często zaleca się wykonywanie testów takich jak ULTN1 lub test Spurlinga, aby pomóc w wykluczeniu radikulopatii.

Wpis zredagowany przy wsparciu ChatGPT – asystenta wspierającego w tworzeniu treści.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *