Poniżej przedstawiamy naszym zdaniem jedne z najważniejszych i najpopularniejszych praw fizykoterapii, które zresztą sprawdzają się nie tylko w tej dziedzinie.

Prawo Arndta-Schultza

Słabe bodźce pobudzają aktywność fizjologiczną, umiarkowane lub średnie bodźce tej aktywności sprzyjają, natomiast bodźce silne opóźniają ją bądź hamują, a bodźce bardzo silne działają szkodliwie, a nawet niszczą tkanki. Można się też spotkać z taką definicją: słabe bodźce stymulują, silniejsze hamują, a najsilniejsze niszczą.

Prawo Bergoniego i Tribondeau

Wrażliwość na promieniowanie jest tym większa, im większa jest zdolność rozrodcza, im dłuższa jest faza mitotycznego podziału komórki, im mniejsza jest liczba form morfologicznych i bardziej ustalona funkcja końcowa. Występuje również bardzo duża wrażliwość na promieniowanie komórek, które znajdują się w równowadze fizjologicznej chwiejnej i są już przygotowane do procesów zwyrodnieniowych.

Prawo Boltzmanna

Każde ciało o temperaturze wyższej od zera bezwzględnego jest źródłem promieniowania elektromagnetycznego, którego ilość jest wprost proporcjonalna do czwartej potęgi jego temperatury w skali Kelvina.

Prawo Dastre’a-Morata

Bodźce termiczne, które działają na dużą powierzchnie skóry, powodują przeciwne do naczyń skóry zachowanie się dużych naczyń klatki piersiowej i jamy brzusznej. Natomiast naczynia nerek, śledziony i mózgu wykazują taki sam odczyn jak naczynia skóry. Naczynia więc zachowują się jakby stanowiły dwa duże obszary: 1) naczynia skóry, mózgu, mięśni, śledziony i nerek oraz 2) tętnice pozostałych narządów wewnętrznych.

Prawo Du Bois Reymonda

Dostatecznie szybka zmiana jego natężenia jest przyczyną powstania bodźca elektrycznego. Sam przepływ prądu nie spowoduje skurczu mięśnia.

Prawo Erba

Zastosowanie bardzo słabego prądu stałego pozwala uzyskać skurcz mięśnia tylko przy zamykaniu obwodu, w którym elektrodą czynną jest katoda. W celu uzyskania skurczu przy zamykaniu lub otwieraniu obwodu, w którym elektrodą czynną jest anoda, konieczne jest użycie silniejszego prądu. Wywołanie skurczu przy otwieraniu obwodu prądu stałego, w którym elektrodą czynną jest katoda, wymaga użycia jeszcze silniejszego prądu.

Prawo Grotthusa-Drapera

Przemiany fotochemiczne układu reagującego wywołuje promieniowanie pochłonięte. Na przebieg reakcji fotochemicznych nie ma wpływu promieniowanie odbite, przepuszczone lub rozproszone.

Prawo Hoorwega-Weissa

Gdy natężenie prądu potrzebne do wywołania skurczu progowego mięśnia wzrasta, to niezbędny do pobudzenia czas działania tego prądu się skraca i odwrotnie, gdy zmniejsza się czas przepływu prądu, to do uzyskania skurczu mięśniowego o tej samej sile należy odpowiednio zwiększyć natężenie prądu.

Prawo Stockesa

Prędkość opadania jest funkcją wielkości cząsteczki. Cząsteczki o średnicy mniejszej niż 0,5 um utrzymują się w zawiesinie bardzo długo, bowiem siły powstające wskutek ruchów Browna równoważą siły przyciągania ziemskiego, a ponadto powierzchnia zewnętrzna tak małych cząsteczek jest bardzo duża w porównaniu z ich masą. Natomiast cząsteczki o średnicy większej niż 0,5 um opadają powoli pod wpływem przyciągania ziemskiego.

Prawo Wiena (Viena)

Długość fali promieniowania zależy od temperatury ciała ogrzewanego. Długość fali promieniowania emitowanego przez ogrzane ciało jest odwrotnie proporcjonalna do jego temperatury bezwzględnej.

Prawo Wolffa-Delpecha

Określa zdolność czynnościowego przystosowania się kształtu kości do patologicznie zmienionych warunków statycznych.

Źródła:

• Fizykoterapia, Mika,
• Fizjoterapia z elementami klinicznymi tom I i II, Straburzyński,
• Medycyna fizykalna, Kochański