ULTN1, czyli test neurodynamiczny nakierowany przede wszystkim na drażnienie nerwu pośrodkowego.
Pacjent leży na plecach przy krawędzi leżanki od strony fizjoterapeuty. Fizjoterapeuta znajduje się od strony kaudalnej pacjenta. Ręka bliższa terapeuty stabilizuje łopatkę, a ręka dalsza wprowadza inne komponenty testu. Ramię pacjenta po odwiedzeniu powinno spoczywać na udzie fizjoterapeuty, tak aby nie dodawać wyprostu w stawie ramienno-łopatkowym.
- Łopatka ustabilizowana.
- Odwiedzenie ramienia 90 st. i wyprost nadgarstka.
- Supinacja przedramienia.
- Rotacja zewnętrzna ramienia 90 st.
- Wyprost łokcia.
- Zgięcie szyi w przeciwną stronę.
ULTN2A to również test neurodynamiczny podrażniający przede wszystkim nerw pośrodkowy, jednak w teście tym nie ma aż tak dużej komponenty odwiedzenia, stąd może myć wykorzystywany u osób z niestabilnością w stawie ramiennym lub osób, u których brakuje zakresu ruchomości odwiedzenia.
Pacjent leży na plecach, bark pacjenta znajduje się poza krawędzią leżanki. Terapeuta staje od strony głowowej pacjenta. Fizjoterapeuta swoim bliższym biodrem obniża łopatkę pacjenta, a wolnymi rękoma wprowadza resztę komponentów.
- Obniżenie łopatki.
- Wyprost w stawie łokciowym.
- Rotacja zewnętrzna i odwrócenie przedramienia.
- Wyprost nadgarstka i palców.
- Niewielkie odwiedzenie w stawie ramiennym.
Test uznaje się za symptomatyczny, kiedy odtworzone zostają dolegliwości pacjenta. W celu różnicowania komponentu mięśniowego od neurodynamicznego wykonuje się ruchy łopatką (w przypadku objawów dystalnie od łokcia) lub dłonią pacjenta (objawy proksymalnie do łokcia). Pierw badamy stronę niesymptomatyczną, a później symptomatyczną.
Kolejność ruchów opisano zgodnie z koncepcją Maitland, jednak można znaleźć różne publikacje i książki, gdzie kolejność ruchów jest inna
