Jako że w przyszłości, chciałbym zajmować się między innymi nauczaniem, zapisałem kilkanaście zachowań, cech, którymi wg mnie powinien charakteryzować się dobry prowadzący. Teraz – z perspektywy osoby uczącej się – łatwo jest dostrzec niedoskonałości nauczycieli, jednak w przyszłości mogę o tym zapomnieć. Stąd pomysł, aby zapisać te przemyślenia. Mam nadzieję, że okażą się one przydatne dla kogoś prócz mnie.
- Daje studentom gotowe, wydrukowane notatki albo wysyła je na maila.
Dzięki temu, studenci w trakcie zajęć, mogą skupić się bardziej, na tym o czym jest mowa, zamiast przepisywać bezmyślnie treść slajdów. Oczywiście studenci prowadzą częściowo sami notatki, ponieważ są tematy, które jednych interesują bardziej a drugich mniej.
- Jest punktualny.
Spóźniony student to strata właściwie tylko dla tego jednego studenta. Natomiast spóźnienie prowadzącego dotyka wszystkich studentów.
- Piętnuje ściągających.
Ponieważ szanuje pracę osób, które rzeczywiście zdobywają wiedzę z danego tematu. Warto dodać, że nie tworzy pytań na tyle trudnych, żeby potem pozwalać studentom ściągać (bo inaczej by nie pozdawali), a następnie chwali się (on albo uczelnia), jacy to ci studenci są mądrzy.
- Mówi na temat.
Wykorzystuje – powiedzmy – 80% swojego czasu zajęć na przekazanie wiedzy, wytłumaczenie zagadnień. Natomiast 20% przeznacza na żarty, opowiastki itp. Proporcja ta nie powinna ulec odwróceniu. Nagminnie zdarza się, że ktoś ma półtorej godziny i 30 minut wykorzystuje na narzekanie, że to mało czasu.
- Walczy o najbardziej optymalną liczbę godzin oraz miejsca spotkań.
- Tłumaczy studentom, dlaczego to czego się uczą jest potrzebne (jeżeli jest).
Duża część studentów nie rozumie, że niektóre rzeczy okażą się przydatne na dalszym etapie nauki czy też pracy. Zmniejsza się więc ich motywacja do uczenia, poświęcają dużą ilość czasu, aby wkuć tematy, które uważają za bez sensowne, tracąc swoją energię i czas, który mogliby wykorzystać na naukę rzeczy ciekawszych. Prowadzący zdaje sobie z tego sprawę, dlatego tłumaczy i motywuje studentów do nauki.
- Nie skraca oraz nie przedłuża zajęć bez uprzedzenia.
- Nie mówi, że to czego uczy jest bez sensowne.
Nie dochodzi do sytuacji, w której prowadzący nie widzi sensu w prowadzeniu jakiejś terapii, a wykłada o niej. Jeżeli wypalił się zawodowo lub nie ufa danej terapii – poleca innego prowadzącego.
- Nie zmusza studentów do uczestnictwa w zajęciach, jeżeli nie jest to konieczne do opanowania materiału.
Traktuje studentów jak odpowiedzialnych ludzi, dlatego nie sprawdza obecności na zajęciach, które bez problemu można „odrobić” w domu, czytając konkretne pozycje, prezentacje. Ocenia wiedzę i umiejętności studenta, a nie jego obecność na zajęciach.
- Odpowiada na pytania, ale potrafi przyznać się do niewiedzy.
Stara się zrozumiale odpowiedzieć na pytanie studenta. Przede wszystkim nie wyśmiewa go, nawet jeśli odpowiedź jest oczywista. Z drugiej strony, ma dość pokory, by przyznać się do błędu i niewiedzy. Jednocześnie stara się przygotować z zagadnienia, o które pytał student i wyłożyć mu ten temat następnym razem.
- Przedstawia temat dostosowując go do poziomu wiedzy studentów.
Dowiaduje się od studentów i ich prowadzących, jakim poziomem wiedzy dysponują, aby mógł w pełni zrozumiale przedstawić dane zagadnienia, ew. aby mógł polecić studentom z jakich dziedzin muszą uzupełnić swoje wiadomości. Uświadamia ich o tym jak najwcześniej, aby nie mieli zaległości.
- Utrzymuje kontakt ze studentami.
Zdaje sobie sprawę, że psychiczny kontakt z drugim człowiekiem wzmacnia jego zaangażowanie. Dlatego zadaje pytania, rozpoczyna dyskusje, czasem nawiązuje do tematów prywatnych. Chwali albo karci, w zależności co studentowi wyjdzie na dobre.
- Potrafi poprzeć swoje zdanie konkretnymi publikacjami. Opiera się na kilku źródłach.
Wie, że dzięki temu jest bardziej rzetelny i obeznany w najnowszych koncepcjach. Potrafi przedstawić studentom parę hipotez, tak aby nauczyli się oni myśleć logicznie.
- Opiera przekazywanie wiedzy o praktyczne zadania.
- Zachęca i poleca zapoznanie się z ciekawymi publikacjami.
- Stosuje różne sposoby przekazywania wiedzy (film, książka, animacja, modele).
Zdaje sobie sprawę, że dzięki szerokiej formie przekazania tego samego zagadnienia, mózg szybciej będzie w stanie je zrozumieć i przyswoić, a także zajęcia staną się ciekawszymi.
- Dyskutując ze studentem, opiera się na wiedzy naukowej i praktycznej.
- Rozwija się, pogłębia swoją wiedzę. Mówi o tym, że się dokształca, aby zbliżyć do siebie studentów i zmotywować do nauki.
- Nie ignoruje przeszkadzających studentów.
Upomina studentów, którzy przeszkadzają innym tj. osoby głośno rozmawiające, często spóźniające się.
