Pojęcia wciąż mylone
Już któryś raz z kolei spotkałem się z myleniem pojęcia ćwiczenie izometryczne. Tym razem przeczytałem w Praktycznej rehabilitacji, że ćwiczenie izometryczne nie jest ćwiczeniem oporowym. Jest to powszechnie powtarzany błąd. Warto przeczytać poniższy wpis, ponieważ pojęcie to często używane jest w pracy i publikacjach. Szczególnie nauczyciele fizjoterapii zobowiązani są rozumieć te zagadnienia.
Napięcie izometryczne
Samo napinanie mięśnia, rzeczywiście nie jest ćwiczeniem oporowym. Nie przykładamy przecież wtedy żadnej siły z zewnątrz. Klient jedynie stara się, napiąć swój mięsień. Aby napinanie przyniosło efekty w postaci utrzymania/spowolnienia spadku masy mięśniowej, trzeba je wykonywać kilkaset, jeśli nie kilka tysięcy razy dziennie.
Ćwiczenie izometryczne
Ćwiczenie izometryczne polega na przyłożeniu tak dużego oporu, przy próbie wykonania ruchu, że ruch ten jest niewykonalny. Można przyłożyć opór wart 3/4 siły mięśniowej i użyć 1/2 tejże siły, będzie to już ćwiczenie izometryczne, ponieważ przyczepy mięśnia nie przybliżą się, a jednocześnie zaangażujemy dużą część włókien mięśniowych poprzez przyłożenie oporu. Oczywiście najczęściej przykładamy maksymalny lub submaksymalny opór, który rozwinie największą siłę mięśniową, a tym samym pobudzi najwięcej jednostek motorycznych, co za tym idzie – wzmocni mięśnie. Ćwiczenia izometryczne były, a może nawet są nadal stosowane, jaka główna forma treningu siłowego u niektórych sporowców. Warto dodać, że po każdym powtórzeniu ćwiczenia izometrycznego, zaleca się wykonanie ruchu w przeciwny kierunku, aby wspomóc układ krążenia. Tak więc ćwiczenia izometryczne zaliczane są do kategorii ćwiczeń oporowych.
Poniżej zdjęcia przestawiające ćwiczenie izometryczne.
Skurcz w ćwiczeniu izometrycznym jak i napięciu izometrycznym trwa zwykle około 10 sekund.
Filmik przedstawia: ćwiczenie izometryczne i napięcie izometryczne.
Różnice
Najważniejszą różnicą pomiędzy napięciem a ćwiczeniem izometrycznym, jest fakt, że przy ćwiczeniu można zauważyć wzrost masy i siły mięśniowej, angażuje ono większość jednostek motorycznych. Zwykłe napięcie izometryczne, nie daje takich efektów. Poza tym ćwiczenie izometryczne łatwiej wykonać od napięcia izometrycznego. Aby próba napięcia samoistnego powiodła się, klient musi dobrze kontrolować swoje ciało.
O napięciu i ćwiczeniu izometrycznym napisał również Zembaty w Kinezyterapii tom II. O pierwszym tomie tej książki, wspominałem tutaj. Jak widać na powyższym przykładzie, warto zainwestować w pozycję mówiącą o podstawach.
