Test Apleya – diagnostyka uszkodzenia łąkotek

Test Apleya (dystrakcyjno-kompresyjny) został stworzony z myślą o wykrywaniu uszkodzeń łąkotek. Specyficzność tego testu to około 85%. Jak sama nazwa wskazuje bardzo ważna w tym teście będzie trakcja i kompresja, jak zresztą w większości testów łąkotkowych. Poza tym test ten może wskazać nam na uszkodzenie więzadeł pobocznych.

Na filmiku powyżej widzimy standardowy test Apleya. Poniżej opisałem jego zmodyfikowaną wersję, czyli taką, do której dodano wyprost i zgięcie stawu kolanowego.

Wykonanie i interpretacja

Pozycją wyjściową do testowania jest leżenie przodem. Testowane kolano ugięte do kąta 90°. Udo pacjenta stabilizujemy swoim kolanem.

Wykonujemy trakcję a następnie rotację zewnętrzną i wewnętrzną podudzia. Wystąpienie bólu w trakcie rotacji (cały czas podczas trakcji) po wewnętrznej stronie stawu, może wskazywać na uszkodzenie więzadła pobocznego przyśrodkowego, a dyskomfort odczuwany po stronie zewnętrznej kolana wskazuje raczej na więzadło poboczne boczne.

Przechodzimy do testowania stricte łąkotek. Aby wywołać objawy łąkotkowe, musimy docisnąć powierzchnie stawu kolanowego do siebie, tak aby skompresowały łąkotki. Wykonujemy więc kompresję, przy ciągle ugiętym kolanie. Jak różnicować dysfunkcję rogu przedniego lub tylnego łąkotek:

• uszkodzenie rogu tylnego – ból podczas pogłębienie zgięcia skompresowanego stawu kolanowego
• uszkodzenie rogu przedniego – ból podczas wyprostu skompresowanego stawu kolanowego

W trakcie zgięcia punkt kontaktowy pomiędzy powierzchniami kostnymi tworzącymi staw kolanowy, czyli plateau piszczeli a kłykciami kości udowej przemieszcza się do tyłu. Inaczej mówiąc kości te będą kompresować tylną część stawu kolanowego, gdzie znajdują się rogi tylne. Warto tutaj nadmienić, że łąkotka boczna znacznie bardziej cofa się wtedy, a więc trudniej ją skompresować (szczególnie jej tylną część).

W trakcie wyprostu następuje odwrotna sytuacja – powierzchnie stawowe kompresują wtedy przednią część stawu kolanowego, a więc rogi przednie łąkotek.

Aby jeszcze konkretniej stwierdzić, w której łąkotce leży problem należy dodać do zginania i prostowania skompresowanego kolana element rotacyjny.

• uszkodzenie łąkotki bocznej – ból przy rotacji wewnętrznej podudzia
• uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej –  ból przy rotacji zewnętrznej podudzia

Podczas ruchów obrotowych piszczeli należy zapamiętać, że łąkotki przemieszczają się w taki sposób, jakby były sklejone z kłykciami kości udowej. W przypadku rotacji zewnętrznej łąkotka boczna znajdzie się bardziej z przodu plateau piszczeli , a łąkotka przyśrodkowa bardziej z tyłu. Podczas rotacji wewnętrznej: łąkotka przyśrodkowa z przodu, łąkotka boczna z tyłu. Kiedy łąkotka jest bardziej z tyłu, działają na nią większe siły ściskające.

Uwagi:

• Czasami podczas rotacji będzie można usłyszeć charakterystyczne kliknięcia. Mogą one świadczyć o łąkotkach tarczowatych, torbielach łąkotek czy też o ciele obcym w stawie.
• Jeżeli podczas rotacji z kompresją występuje ból, ale prócz tego mamy zwiększony zakres ruchu, warto wziąć pod uwagę uszkodzenie więzadłowe.
• Zdecydowanie częściej uszkodzeniu ulega łąkotka przyśrodkowa, która jest mniej ruchoma.

Pamiętajmy!

Testy kliniczne zwykle wykonujemy dwustronnie, aby sprawdzić co dla pacjenta jest normą. Testy kliniczne nie są badaniem obiektywnym i w stu procentach wiarygodnym, dlatego warto wykonać przynajmniej 3 testy na daną strukturę, aby być bardziej pewnym, że to ona stanowi problem. Badaniami bardziej obiektywnymi są badania obrazowe tj. USG czy RMI.